geceye

Uykusuz gecem... Dönmeyen saat ve dağılmayan bulutlarım... Karanlığın ve sabah kızıllığının üstüne.

İşte bu saatlerde, zaman artık beni taşımaz da sanki üstünden atmaya çalışır. Tutunmak da gelmez artık içimden. Yetmedi mi bunca cefa, bunca hüsran derim. Ey zaman, bırak artık beni durayım. Yetmedi mi sürüklendiğim?

Damlayan su, saat tıkırtıları ve bitmeyen hesaplaşması ruhumun. Gökyüzü lacivert, iner üstüme. Yıldızlar sönsün artık benimdir tüm karanlık. Gece bende hüküm sürsün, artık doğmasın güneş. O varken burkuldu kalbim, aşkı taşıdım. Hep mutsuzdum, hep gündüz...

Gece bende hüküm sürsün. Siz uyusanız. Yaşasam bu hüznü ta fecre kadar, dalıp da seyreylesem alemi penceremden.

(lisede yazmıştım, şimdi bakınca epey amatör duruyor)